Eg er bara veik nuna. Med hita og halsbolgu og ekki i studi. Eg sem var buin ad lofa Horpu ad kikja a verkenfi fyrir hana. Eg bara hef ekki orku akkurat nuna. Eg for ekki a skriftarnamskeidid i morgun, aetti eiginlega bara ad vera i ruminu en tharf ad skjotast nidur i bae til ad skra mig i Jobcentre. En svo aetla eg beint aftur upp i.

Ljosan sagdi ad thad vaeri nu ekki rutina ad fara i sonar svo seint, en hun sagdi ad eg aetti ekki ad hafa ahyggjur thvi ef eitthvad vaeri ad tha myndu their ekki bida med ad skoda thetta i tvaer vikur. Hun hlet helst ad skyringingin vaeri ad strakur vaeri i staerra lagi og thad thyrfti ad skoda hvort koma aetti faedingu af stad fyrir 40 vikna markid. Eg er ekki par hrifin af thvi og er buin ad taka tha akvordun ad eg aetla ad neita ad gera nokkurn skapadan hlut nema ad allt se utskyrt fyrir mer og talad vid mig eins og manneskju en ekki kjotflikki a faeribandi. Tho ad laeknarnir fai konur eins og mig inn i rodum og sjai ekki mun a mer og bilvel tha er her um ad raeda barnid mitt, fyrsta barnid mitt meria ad segja, og reynslan er mer alveg ny og framandi. Eg laet ekki vada yfir mig!

Ju minn eini, kemst eg i hitakof. Goda helgi.