Svona á að byrja daginn! Safna pening til styrktar krabbameinsrannsókna, hlaupa sér til heilsubótar, leggja inn sjötta hlaupið í "12 á 12" áskoruninni og finna fyrir samfélagsandanum í Wrexham. Ekki skemmir fyrir að maður getur sönglað "Hæ, hó og jibbí jei, það er kominn sautjándi júní!" svona inni í sér. 

Ég er nú vön að hita bara upp á meðan ég hleyp fyrsta kílómetrann en það er svo gaman þegar það eru  svona margir saman að maður verður að taka þátt. 

Komin í mark. Ég festist fyrir aftan stóran hóp af konum sem röltu  þetta og það tók því smá tíma að komast af stað, og ég fattaði ekki fyrr en ég var komin rúma þrjá kílómetra að ég var enn bara að lulla eitthvað. Slóðin lá í gegnum skóg og akur sem var orðinn að hálfgerðu drullusvaði eftir rigningarnar að undanförnu þannig að það tafði aðeins fyrir líka en ég átti þá líka heilmikla orku eftir í tanknum til að spretta síðasta kílómetrann. 

Enn ein medalían í safnið og á besta 5km tíma hingað til; 32:56. Sem er dálítið skemmtilegt því í fyrsta sinn í dag var ég ekki að hugsa um þetta sem eitthvað mikilvægt hlaup eða sem merkisatburð í heilsuferðalaginu mínu, ég var einfaldlega að leggja mitt af mörkum og njóta þess að geta þetta. 5km eru ekkert mál fyrir mig núna, ég þarf bara að léttast til að geta farið að hlaupa hraðar. Ég gat þessvegna bara skilið eftir heima allar væntingar og kröfur til sjálfrar mín og bara notið þess að vera hluti af svona stórum hóp með sameiginlegt markmið.