Á morgun 5. mars verða komnir 12 mánuðir síðan ég vigtaði mig á nýrri vigt sem þoldi yfir 120 kíló og komst að því að ég væri rúm 125 kíló. Ég var þá búin að skoða, plana og skipuleggja í dálítinn tíma og var loksins tilbúin að taka á honum stóra mínum. Ég skrásetti töluna 125 kíló í spreadsheetið mitt þó svo að vigtin segði 125.6. Ég bara gat ekki tekist á við meira en það. Í morgun steig ég svo á vigtina í fimmtugasta og annað skiptið. Og vigtin sagði 95 kíló. Ég er semsagt búin að ná 30 kílóa takmarkinu á 12 mánuðum. Og ég bara gæti ekki verið ánægðari. Ég er búin að læra svo margt, uppgötva svo margt nýtt, ég hef öðlast skilning á sjálfri mér og heiminum í kringum mig og ég er alveg sannfærð um að ég sé búin að gefa sjálfri mér besta möguleikann á að takast að viðhalda þessu núna það sem eftir er. Ég er búin að kenna sjálfri mér að hugsa öðruvísi og þó svo að það taki mig aðra 12 mánuði að losa mig við kílóin tuttugu sem eftir eru og svo næstu 50 árin að viðhalda þeirri þyngd þá er ég ekkert hrædd. Ég veit við hvað ég er að berjast. Ég þekki djöfulinn minn. Og í dag gef ég honum langt nef og hoppa í kringum hann í nýju buxunum mínum.