Hvernig bara stendur á því að ég er svaka skotin í kærastanum mínum en á sama tima finnst mér hann svo drepdrulluleiðinlegur og mikill kúkalabbi að ég get ekki setið í sama sófa og hann?

Þetta hversdags er að fara með mig. Mig langar til að vera í menntó og ekki hafa áhyggjur af nokkrum sköpuðum hlut öðrum en hvort ég komist inn á 22 án þess að vera með aldur og hvenær ég eignist kærasta. Mig langar til að vera á Rauðarárstígnum. Ég ætla að velt mér upp úr þessu í smástund og svo ætla ég að fara aftur í að njóta líðandi stundar.