Ég sit hérna í sófanum, með tölvuna í fanginu og er að klára síðasta nóakroppið. Mig verkjar í magann af ofáti en ég verð að klára nammið ef mér á að takast að byrja aftur á nýja gamla lífstílnum. Ég er að horfa á heimildamynd um þessa konu sem vegur hálft tonn og fór að lokum í magaaðgerð. Hún lést eftir aðgerðina. Tárin renna niður bústnar kinnar mínar vegna þess að ég veit að ég get orðið eins og þessi kona, ég er fær um að verða svona stór. Og ég er líka búin að plana hvað verður í kvöldmatinn á morgun. Þetta er nú meiri geðveikin.