Er á vitlausum stað, á að vera á milli

Nú er mikið stuð framundan, bestu foreldrar í heimi ætla að koma og vera hjá okkur núna fram á miðvikudag. Sem betur fer eru mamma og pabbi ekki bara mínir helstu hvatningsmenn í baráttunni við spikið heldur eru þau líka mínir helstu stuðningsaðilar. Ég hef þessvegna engar áhyggjur af því að planið fari út um þúfur næstu dagana. Ég kemst reyndar ekki í ræktina en ég geri bara eitthvað annað í staðinn hér heima. Og með smá skipulagi sé ég enga ástæðu fyrir því að mataræðið fari eitthvað út um gluggann. Og ég get róleg hlakkað til að fá saltlakkrís og Nóakropp á sunnudaginn. Lukkan yfir mér alltaf hreint. Ég er ekki með nein svakaleg plön, smá rölt um Rhos, sunnudagslæri á Tyn-Y-Capel, ránsferð um Chester og kannski ein fjallganga á Pen-Y-Rhos. Við sjáum til. Ég hlakka bara til að hafa þau hjá mér og að Láki fái að eyða tima með ömmu sinni og afa. Lukka alltaf hreint.