Ástæðan fyrir óyndinu í gærkveldi stafaði af of mikilli naflaskoðun. Ég á það mikið til að velta mér upp úr hlutunum þangað til ég er búin að hugsa þá í spað og raunveruleikinn er allt annar en það sem ég er búin að ímynda mér. Ég hafði fyrir nokkru horft á voðalega skemmtilegan sjónvarpsþátt sem leitaðist við að afsanna með empirískum rannsóknum ýmsar algengar mýtur um megrun og fitutap. Margt skemmtilegt kom þarna fram en það sem fékk mig til að kinka kolli og segja við Dave; "þetta hef ég alltaf sagt" var þetta með brennslukerfi (metabolism). Ég hef mjög oft heyrt feitt fólk halda því fram að það sé með hægara brennslukerfi en annað fólk og að það borði mjög lítið og mjög hollt. Ég hef alltaf pú púað á þetta, ég er sannfærð um að eina ástæðan fyrir offitu er ofát. Simples. Og kemur ekki í ljós að ég hef rétt fyrir mér. Þegar það er rannsakað þá kemur í ljós að fólk gleymir 60% af því sem það borðar yfir daginn, meira að segja þegar það er látið halda dagbók eða vídeóbók yfir átið. Grannt fólk heldur svo að það borði meira en það gerir. Það eru stjarnfræðilegir möguleikar á að þú sért einn af þeim örfáu sem eru með þetta margfræga hæga brennslukerfi. Stjarnfræðilegir. Ég sat svo hér í gær og hugsaði með mér að ég get ekki gleymt neinu því ég geri þetta öfugt, ég skrifa fyrst og borða svo. Ég er skrifa niður á sunnudegi hvað ég ætla að borða á mánudegi og ég útbý það líka á sunnudegi. Allt vigtað, flokkað og tilbúið til neyslu. Ég sting ekki upp í mig molum yfir daginn og ég vafra ekkert út af plani. Og ég stunda líkamsrækt af nokkru kappi. Ég er tvímælalaust að borða hreint fæði að því leytinu til að ég bý eiginlega allt til frá upphafi hér heima. Og samt léttist ég eiginlega ekki neitt. Ég veit ekki um neinn sem vinnur jafn hörðum höndum að þessu og ég og fær jafn lítið uppskorið. Hvað er eiginlega að hjá mér? Afhverju er ég að vinna og vinna og ekkert gerist á vigtinni? Og ég fór að hugsa að ég hlyti bara að vera með svona hæga brennslu. Og varð svo um að ég væri fallin í þessa gryfju sem ég er búin að hlæja að öllum hinum fitubollunum fyrir að falla í að ég hugsaði með mér að það væri best að ég æti einn pakka af Oreo kexi. Og gat svo ekki hægt að hugsa um helvítis kexið. Löngunin líður hjá, maður þarf bara að vera smá agaður í nokkrar mínútur og svo tekur skynsemin aftur við. Skynsemin segir mér líka að ég hafi uppskorið heilmikið, og flest af því merkilegra og mikilvægari lexíur en það að sjá tölur á vigtinni. Eins merkilegt og það er nú.