Já það er ekki hlaupið að því að koma heim til Íslands. Ég er svo hrædd um að ég sé orðin hallærislegur breti að ég er búin að eyða síðustu tveimur vikum yfir tískutímaritum og öðru slíku, og eyða tveimur mánaðarlaunum í ný föt, andlitsmálningu og kápu. Það er nú reyndar ekki búið að vera neitt grín, ég er enn hálf nojuð, hvða ef allt sem ég er búin að vera að kaupa er hallærislegt breskt og ég verð eins og kjáni? Hér eru allar konur klæddar eins og gleðikonur, tuttugu kílóum og feitar en samt í mjaðmabuxum og hálfbolum (spurjiði bara Hörpu, hún tók eftir þessu í Madchester líka) og þessvegna dálítið erfitt að segja til um hvað þykir smart á ÍSlandi. Í Wrexham eru engin merkjasnyrtivara seld, ég notaði áðru Chanel (trademark) en er núna að nota L´oreal. Er það í lagi? Eða er ég kannksi að ýkja upp í sjálfri mér gæðakaphlaupið heima og allt hefur breyst? Er ég kannski bara betur sett ef ég er skynsöm og kaupi aðeins ódýrara ef gæðin eru hin sömu? Hvað segið þið á Íslandi? Er enn lífsnauðsyn að vera alltaf flottastur?