Já, það er sko ekkert djók að vera feitur í svona hita. Það er ekki nóg með að úti sé 30 stiga hiti heldur er loftkælingin í vinnunni biluð og það er 44 stiga hiti inni á skrifstofunni. Og vinnan sem ég er að vinna núna þýðir að ég er að burðast með þunga kassa fulla af pappírum upp stiga. Sem þýðir að ég er óþægilega sveitt allan daginn. Og þó að allir hinir í vinnunni séu líka sveittir þá finnst mér einhvernvegin að ég sé sveittari og skítugari. Eins og að fitusviti sé verri en venjulegur sviti. Mér finnst einhvernvegin að ég hafi minni rétt til að vera heitt og líða illa vegna þess að ég er feit. Er að hugsa eitthvað á þá leið að ef ég væri grönn þá myndi mér ekki vera svona heitt. Og þá má ekki láta á neinu bera, ég ætla ekki að vera gripin við að vera sveitt af því að ég er feit. Ég fylgist vandlega með granna fólkinu til að sjá hversu sveitt það er, og er á fullu allan daginn að finna aðferðir við að kæla mig niður til að láta ekki á neinu bera. Það er alveg krúsjal að fólk geti ekki sett samasem merki á milli þess að mér sé heitt og að ég sé feit. Mér hefur alltaf þótt mikilvægt að aðrir hugsi ekki um mig sem feita manneskju, og þá á ég ekki við hvernig ég lít út heldur meira hvernig ég er. Ég þoli ekki tilhugsunina að fólk hugsi um mig sem sveitta, skítuga, "jolly", lata, með enga sjálfstjórn og heimska. (By the way þetta er mitt álit á feitu fólki!) Þetta er allt saman merkileg stúdía því á sama tíma finnst mér mikilvægt að ég sé í hópi með feitu fólki sem "skilur" mig og ég er sannfærð um að ég væri ekki ég ef ég væri ekki feit. En samt vil ég ekki vera feit. En ég vil hugsa feitt. Get ég fengið að vera grönn útvortis en haldið feitum hug og hjarta? Do ya feel me!