Vika eitt í sykurminni (get ekki alveg kallað þetta sykurlausan) lífstíl fór vel. Ég tók eiginlega ekki eftir neinum breytingum og fór að panikka smávegis yfir því að ég væri þá örugglega að gera eitthvað vitlaust. En ég borða í raun og veru afskaplega lítinn sykur þannig að það eina sem ég þarf að hafa hugann við er nammi á sunnudögum og svo svona eitt og eitt lítið smáatriði.

Ég er vön að strá nokkrum rúsínum yfir jógúrtið sem ég fæ mér svona uþb tvisvar í viku. Í þessari viku skar ég niður eina þurrkaða apríkósu í stað rúsínanna og var mjög ánægð með það. Að auki setti ég apríkósur í haframúffurnar mínar og sé ekki annað en að vel sé. Reyndar þegar ég hugsa um það þá eru þær bara alveg rosalega góðar. Munurinn á rúsínum og apríkósum er að ég get fengið mér eina apríkósu og þarf svo ekki meira. Mig langar hinsvegar alltaf í margar lúkur af rúsínum og þarf alltaf að stoppa mig af. En tek líka fram að ég stoppa mig alltaf af. Fíkn sem ég ræð auðveldlega við og ég þarf lítið að spá í. Mjög áhugavert.

Ég var þreytt eftir sex daga vinnuviku á laugardagskvöld og nennti ekki að elda pollo pimiento eins og ég hafði áætlað og stakk bara heilum kjúlla inn í ofn og grillaði. Gleymdi svo vísvitandi að ég hafði sett 4ra gramma reglu og subbaði bara gömlu góðu tómatsósunni yfir kjúklingabitann minn. (Það eru 24 g af sykri í hverjum 100 í tómatsósu) Diskúteraði svo lengi við Dave hvort þetta væri svindl. Hann hélt því fram að ef tilgangurinn með tilrauninni væri að drepa niður sykurfíkn þá væri tómatsósa í fínu lagi. Ég gangi ekki hringsólandi um húsið rymjandi eftir Heinz og það að fá slettu af tommara á kjúllann minn þýddi heldur ekki að ég yrði viðþolslaus eftir snickers það sem eftir lifði kvölds. Point taken og ég sé hans sjónarmið mjög vel, en ef ég ætla að gera tilraunina vel þá verð ég að fylgja reglunum. Eitt - núll fyrir sykri.



Heimagerður Larabar

 Langaði að sjálfsögðu alveg svakaleg í nammi á sunnudeginum en þegar sú tilfinning var skilgreind kom í ljós að hún er skilyrt. Mig langar í nammi á sunnudegi af því að ég er vön að fá nammi þá. Bjó til heimatilbúna Larabar (uppskrift á uppskriftasíðu) og var ægilega ánægð með sjálfa mig. Það eru döðlur í þeim sem eru jafnfullar af frúktósa og rúsínur, en ég hafði ekki tekið döðlur fram sem bannvöru því ég borða þær nánast aldrei og svo eru þær líka svo rosalega trefjaríkar að ég vil fyrirgefa þeim sykurinn. Ég var hæstánægð með þetta sem nammi, þó að það sé úttroðið af (góðri) fitu og (ávaxta)sykri þá var bara nóg að fá sér smá og ég var ekki að berjast við sjálfa mig allt kvöldið. Komst upp með það á tækniatriði. Og munurinn á því að borða þetta og snickers er að ég er ekki eins og rymjandi naut fnæsandi eftir meira eins og eftir súkkulaðiát. Ég get borðað þetta nammi af heilindum. Er það ekki tilgangurinn? Samt. Svindl númer tvö. Tvö - núll fyrir sykri.

Ég get ekki sagt að ég finni fyrir neinum líkamlegum breytingum, enda stuttur tími liðinn. Þetta er voðalega lítið mál eitthvað. Það verður miklu áhugaverðara að sjá hvað gerist næsta sunnudag þegar hugurinn fer að segja mér að ég eigi nú snickers skilið fyrir dugnaðinn. Ég bíð bara spennt eftir því.