BURPEE!

Og ég guggnaði á ræktinni í dag. Æfing dagsins innihélt meðal annars stökk mikið sem kallast froskahopp eða "burpees" á engilsaxnesku. Maður hoppar í einskonar armbeygju stellingu á gólfið og stekkur svo upp (hæð sína í fullum herklæðum) og svo þaðan aftur í gólfhopp. Og svo framvegis. Ég hreinlega gat ekki hugsað mér að gera þetta fyrir framan fólk. Ég sá fyrir mér bolinn flettast upp fyrir yfirmaga við hvert stökk og hvernig hvítt spikið myndi þá vella yfir joggingbuxnastrenginn. Þetta voru ljótar hugsanir um sjálfa mig. En suma daga er maður með ljótuna og verður bara að vinna með því. Eitthvað var ég líka lítil inni í mér í morgun og ákvað að ég myndi bara gera settið hér heima. Þurfti aðeins að aðlaga eina eða tvær æfinganna og endaði á að hanga öfug á borðstofuborðinu í tilraun til að búa til smith vél en að öðru leyti fór þetta ágætlega fram. Ég held líka að það hafi smávegis angrað mig tilhugsunin um að kannski gæti ég ekki hoppað svona. Ég er ekki byggð til að skoppa um. Hvað ef ég stæði ein og óvarin á miðju gólfi fyrir framan hundrað manns og reyndi að hoppa og ég hreinlega myndi ekki takast á loft? Það þótti mér vandræðaleg tilhugsun. En svo enn og aftur kom ég sjálfri mér á óvart og það eina sem stoppaði mig í að hoppa enn hærra var lofthæðin í litla húsinu mínu. Mikið var þetta ánægjulegt. Hoppsasa.