Ég er haldin þeirri áráttuhugsun að halda stanslaust að hlutirnir geti alltaf batnað. Það er í sjálfu sér svo sem ekkert vandamál, það þykir seint vont að vera bjartsýnn, en minn Akkilesarhæll er sá að mitt bjartsýni er ósköp hluttengt. Þannig hugsa ég mjög mikið að "ef þetta bara gerist þá yrði þetta hér svo miklu betra." Sem dæmi má nefna að ég hugsa oft með mér að ef ég bara væri mjó þá væri allt hitt svo miklu auðveldara. Oftast nær er þetta þó meira materíalískt. Þannig er ég þessa dagana algerlega sannfærð um að ef ég bara eignist þessi stígvél:

þá lagist fataskápurinn minn algerlega og ég breytist í óaðfinnanlega tískudrós (sem er líka flatbrjósta af einhverjum ástæðum). Mér þykir líklegt að ég fari um helgina og kaupi stígvélin. Ég finn það á mér að ég á ekki eftir að sitja róleg fyrr en ég er búin að eignast þau. Til þess eins að finna út að það eina, það einasta eina sem nú vantar er köflóttur kjóll. Eða eitthvað annað.

Á svipaðan hátt hef ég ekki getað á mér heillri tekið út af steviu leysinu. Ég hafði fyrir rúmum tveimur árum síðan þegar ég fyrst sannfærðist um að sykur og hveit væri undirrót alls ills, beðið Ástu um að finna steviu, náttúrusykur, í stórborginni og senda mér. Sem hún og gerði. Og ég reyndi tvisvar eða þrisvar að nota en bara gat það allsekki vegna þess hversu ógeðslega vond stevian er á bragðið. Bara hreint ógeð. En nú þegar ég er í alvörunni að lifa eftir lágkolvetnalífstílnum kom stevian aftur inn. Allt "gervi" bakkelsið notar steviu til að ná sætubragðinu. Ég ákvað að ég hlyti bara að hafa verið eitthvað rugluð þegar ég síðast prófaði og pantaði flösku af vanillu steviu í fljótandi formi.

Ég er búin að bíða svo spennt. Allt mitt lágkolvetnalíf myndi umturnast með þessari litlu flösku! Sweet mama! Ef bara ég á steviu þá verður allt hitt í lagi. Þegar ég var svo loksins komin með gripinn í hendurnar rauk ég beint í að búa til avókadóbúðinginn minn. Venjulega myndi ég nota hlynsýróp en nú skyldi stevian sko blífa! Ég smellti búðing í skál, þakti með rjóma og sleikti svo skeiðina með áfergju. Og ekkert hefur breyst síðustu tvö árin. Stevia er enn algjört ógeð. Ógeð. Það vottar ekki fyrir sætubragði, einungis bitur gervibragð sem skilur eftir sig rammt munnvatn og geðstirðleika í sálinni.

Ég hef alltaf haft illan bifur á svona "substitute" matargerð. Og þetta var alveg til að sannfæra mig. Ef ég ætla að lifa án kolvetna, nú þá geri ég það bara. Ég venst því að vera sykurlaus. Og ef ég fríka út og fæ mér eitthvað sætt, þá ætla ég líka að passa mig á að það verði eitthvað sem er þess virði.

Mikið sem ég hlakka til að kaupa stígvélin. Ég verð svo mikil gella!