Ég er samt að díla við mikla togstreitu núna. Ég nefnilega þyngdist all svaðalega á þessu tímabili, fyrst í stressinu í desemberbyrjun og svo í slökuninni í desemberlok. Og hreyfði mig ekki rassgat allan mánuðinn. Það hefur skilað sér í aunum hnjám, töpuðu þreki og 102 kílóum. Semsagt aftur yfir hundrað sem átti enn einu sinni að vera algert nó nó. Ég er þessvegna alveg í mínus yfir þessari gengdarlausu spiksöfnun en á sama tíma hefði ég ekki breytt einni mínút af fríinu. Ó fokk it. Það þýðir ekkert að grenja um þetta.
Í stað þess að grenja fór ég í ræktina fyrir helgi og fann mér einkaþjálfara. Ætla að hitta Paddy núna vikulega næstu þrjá mánuðina svona alla vega. Hann ætlar að hjálpa mér aftur inn á beinu og breiðu og setja smá stefnu í þetta hjá mér. Við ætlum að einbeita okkur að lyftingum og að koma bakinu í betra lag. Hann er með prógram sem miðar að ná persónu meti á mánaðarfresti sem hentar mér mjög vel. Ég þarf nefnilega að taka smá fókus af vigtinni. Þegar ég fattaði að ég var orðin 102 kg féllust mér nefnilega hendur. Og í stað þess að fíleflast og þruma þessu af mér varð ég bara leið og niðurdregin og kláraði Mackintoss dósina. Og keypti svo meira súkkulaði.
Já, ég er stefnulaus og ringluð akkúrat núna og vantar hjálp. Ég þarf á þjálfaranum að halda og ég þarf á stuðningi frá vinum. Sem betur fer fékk ég þessa litlu fartölvu í jólagjöf og get núna farið að skrifa almennilega aftur. Það er bara allt annað líf að hafa lyklaborð!
Nýja árið byrjað því svona hálf álappa-og silalega. Kominn áttundi janúar og ég enn bara búin að hugsa um stefnu, en hef ekkert enn gert í málunum. Ég er hinsvegar ákveðin í að láta ekkert ná mér niður, ekki einu sinni að fara aftur yfir hundrað. Ég ætla að vera þakklát, auðmjúk og hugrökk. Það er það sem ég ætla að gera.
4 ummæli:
You go girl!
Ein spurning, ertu í alvörunni tilbúin í það að vera mjó og hraust með því brölti og planleggingu sem því fylgir?
Er að pæla í henni sjálf svo ég er að velta henni yfir á fleiri....
Hmmm... sem stendur langar mig til að svara nei, ég er greinilega ekki tilbúin því ef svo væri þá væri ég löngu orðin mjó. Spikið mitt þjónar greinilega einhverjum tilgangi fyrst ég er svona treg til að láta það frá mér. Ég reyni oft að grafa langt inn í mér eftir svarinu við því hvaða tilgangi spikið þjónar því ef ég skil það þá get ég loksins losnað við spikið og fundið aðrar og betri leiðir til að gera whatever það er sem spikið á að gera. En ég finn engin svör. Kannski er ég hrædd um að ég verði ekki ég ef ég er mjó. Eða þá að ég verði óáhugaverð eða ég hafi þá ekki afsökun þegar mér gengur illa í einhverju etc.
Á hinn bóginn er ég greinilega til í vinnuna sem heilsubröltinu fylgir því ég er búin að gera það staðfastlega núna í sjö eða átta ár, hreyfa mig, elda, búa til uppskriftir, skrifa, hugsa og pæla.
Ekki mikið svar en svona það fyrsta sem kemur upp í hugann!
Hvað segið þið um nálgunina að fitna ekki í stað þess að grennast?
Ég er 10 kg þyngri núna en fyrir 10 arum og búin að vera í stanslausu basli með að reyna að verða mjó aftur.
Nú er nýja lausnin á öllum mínum vandamálum að fitna ekki. Réttlætingin er að ég fitna endalaust aftur þegar ég er í megrun...svo ef ég næ að vera í sömu kílóatölu eftir 10 ár og núna...þá er ég tæknilega séð búin að grennast um 10 kg!!
Ég ákveð á hverjum degi að ég ætli ekki að fitna í dag...ekki borða svo mikið að vigtin sýni 800 g meira á morgun en í dag. Td að vera alltaf á milli 85 og 86 á vigtinni, bannað að fara í 87.
Svo þegar er ein og ein veisla þar sem maður verður að éta sér til óbóta...þá gef ég mér 2-3 daga til að komast aftur niður í normið.
Finnst þetta auðveldara en að þurfa að missa kilo....
Það er ljómandi lausn um leið og ég er aðeins léttari en ég er núna. Núna er mér illt allstaðar, baki, hnjám, allstaðar. Og ég veit að það er af þvi að ég er of þung. Mér er drullusama um að verða 70 kg (hvað þá 64 eins og staðlar segja að ég eigi að vera!!) En þangað til verð ég að ná af mér allavega 10 kílóum.
Skrifa ummæli